เป็นคนธรรมดาที่บ่เคยคิดสิมีผู้ได๋
เพราะรอยบาดแผลและรอยบอบซ้ำในหัวใจ
ถืกคนใจร้าย เขาเบิ่ดฮักแล้วกะถิ่มมา
เจ็บ กะเจ็บจนต้องมีน้ำตา
เข็ดหลาบอิหลีกับว่าฮักส่ำฟ้า
จนมีเจ้าเข้ามาทุกๆ อย่าง
มันก็เริ่มเปลี่ยนไป
เอาใจใส่มีคำเว้าเบิ่งแยง
ถามเช้าแลงว่ากินข้าวแล้วไป่
เฮ็ดให้ต้นฮักที่กำลังจะเหี่ยวตาย
ออกผลผลิใบ ย้อนหัวใจของเจ้า
กะจังว่าขอบคุณเด้อที่เธอมาฮัก
มาเติมแต่งแฮงใจก้าวไปนำกัน
ขอให้ฟ้าจงเป็นพยาน
ว่าเฮาสิฮักกันไปจนฮอดมื้อตาย
กะขอบคุณเด้อที่เธอมาซ้วน
ยามป่วยยามเหงายามบ่มีไผ
เรื่องที่ผ่านมาสิดึกถิ่มไป
ฟังคำเว้าจากใจ ขอบคุณหลายที่เจ้าฮักกัน
เอาใจใส่มีคำเว้าเบิ่งแยง
ถามเช้าแลงว่ากินข้าวแล้วไป่
เฮ็ดให้ต้นฮักที่กำลังจะเหี่ยวตาย
ออกผลผลิใบ ย้อนหัวใจของเจ้า
กะจังว่าขอบคุณเด้อที่เธอมาฮัก
มาเติมแต่งแฮงใจก้าวไปนำกัน
ขอให้ฟ้าจงเป็นพยาน
ว่าเฮาสิฮักกันไปจนฮอดมื้อตาย
กะขอบคุณเด้อที่เธอมาซ้วน
ยามป่วยยามเหงายามบ่มีไผ
เรื่องที่ผ่านมาสิดึกถิ่มไป
ฟังคำเว้าจากใจ
กะจังว่าขอบคุณเด้อที่เธอมาฮัก
มาเติมแต่งแฮงใจก้าวไปนำกัน
ขอให้ฟ้าจงเป็นพยาน
ว่าเฮาสิฮักกันไปจนฮอดมื้อตาย
กะขอบคุณเด้อที่เธอมาซ้วน
ยามป่วยยามเหงายามบ่มีไผ
เรื่องที่ผ่านมาสิดึกถิ่มไป
ฟังคำเว้าจากใจ ขอบคุณหลายที่เจ้าฮักกัน
เรื่องที่ผ่านมาสิดึกถิ่มไป
ฟังคำเว้าจากใจ ขอบคุณหลายที่เจ้าฮักกัน